de contouren van mijn beslissingen zie ik alleen
door een zwarte schemer van netkousen
de beweging staat op scherp
de bovenkant van mijn roze lippenstift is afgebroken
ik was toch al niet overtuigd
vierkanten in mijn hoofdlandschap geven me houvast
ook al draait de hoek net achter de container
is de rek er al uit?
als ik mijn schoenen goed strik
mijn riem op het achterste gaatje zet
mijn haren kam, struikel ik nog
het korstje op mijn linker knie is los
het lijntje richting jouw liefde staat strak
ik weet dat je op me wacht
